Zerwanie więzadła – jak wygląda leczenie i rehabilitacja?

Rolą więzadła krzyżowego jest stabilizacja stawu kolanowego oraz zapobieganie przemieszczania się kości piszczelowej do przodu i rotacji wewnętrznej stawu. Więzadło napina się, kiedy pies przesuwa masę ciała z tylnych kończyn na przednie. Jednak wystarczy jego niewielki uraz lub pęknięcie, aby doszło do częściowego lub całkowitego uszkodzenia, w wyniku którego pies zacznie kuleć. Dowiedz się więcej!

Na zerwanie więzadła są narażone wszystkie psy, bez względu na wiek, rasę, czy płeć. Jednak najczęściej dotyczy dużych i otyłych zwierząt, a także labradorów, rottweilerów, nowofundlandów, bokserów, owczarków niemieckich, husky oraz buldogów. Jednym z najbardziej charakterystycznych objawów jest kulawizna kończyny miednicznej, która może prowadzić do zapalenia, a następnie powstania zmian zwyrodnieniowych w stawie kolanowym. Dlatego ważne jest odpowiednio wczesna interwencja ortopedy weterynaryjnego.

Diagnoza zerwania więzadła u psa

Zwierzęta kontuzjowane kuleją przenosząc ciężar ciała na stronę przyśrodkową kończyny i skomlą przy próbie wyprostowania stawu. Jednak, aby zdiagnozować zerwanie więzadła u zwierzęcia, nie wystarczy sama obserwacja zachowania pupila. Niezbędne jest także przeprowadzenie badania klinicznego i wykonanie zdjęć rentgenowskich stawu kolanowego, które potwierdzą nagromadzenie się płynu w miejscu urazu oraz obecność zmian zwyrodnieniowych w jego obrębie. 

Do pełnej diagnozy przeprowadza się również test szufladkowy, czyli próbę przesunięcia palcami kości piszczelowej do przodu i do tyłu względem kości udowej. Pozytywny wynik testu wraz z obrazem RTG oraz oceną zachowania zwierzęcia stanowią podstawę do postawienia właściwej diagnozy.

Leczenie zerwanego więzadła u zwierzęcia

Technika leczenia jest zawsze dobierana do wieku psa, jego wielkości oraz poziomu aktywności, a także chorób przewlekłych. W przypadku małych psów zazwyczaj zaleca się leczenie zachowawcze, czyli próbę ograniczenia ruchu, stosowanie niesteroidowych środków przeciwzapalnych, właściwa dieta oraz regularna rehabilitacja. 

W przypadku dużych psów najczęściej stosuje się chirurgiczną stabilizację stawu kolanowego. Wyróżnia się dwie techniki operacyjne:

• stabilizację zewnątrz lub wewnątrz stawową – do tego zabiegu używa się nici stalowych lub nylonowych, które mają zapewnić wsparcie zewnątrztorebkowe zapobiegające przednim ruchom szufladkowym i umożliwiające szybkie podjęcie rehabilitacji. W przypadku operacji wewnątrzstawowej stosuje się powięzi lub odcinki więzadła rzepkowego, które przywracają właściwy ruch stawu kolanowego,
• zmieniającą biomechanikę stawu – to technika, która przeciwdziała poruszaniu się kości piszczelowej do przodu względem kości udowej podczas ruchu lub w chodzie. Całkowite wyleczenie następuje po 6-8 tygodniach. 

Każda z technik jest równie skutecznym sposobem leczenia. Wybór zależy od możliwości finansowych i oczekiwań właściciela zwierzęcia.

Rehabilitacja po zerwaniu więzadła u psa

Rehabilitacja stawu kolanowego jest niezbędna do tego, aby zwierzę odzyskało pełną sprawność. W tym celu najczęściej wykorzystuje się:

• bieżnię wodną, czyli hydroterapię,
• elektrostymulację,
• pole magnetyczne,
• laseroterapię,
• ćwiczenia terapeutyczne.

Zajęcia rehabilitacyjne pomagają zmniejszyć dolegliwości bólowe, wzmocnić mięśnie po okresie ograniczania aktywności ruchowej, rozciągnąć staw i zwiększyć jego zakres ruchów oraz spowolnić chorobę zwyrodnieniową. Podobne metody stosuje się zarówno przy leczeniu zachowawczym, jak i pooperacyjnym. Wybór techniki zależy od stopnia zaawansowania urazu oraz decyzji ortopedy weterynaryjnego.

Pamiętaj, że im wcześniej wykryte zerwanie więzadła, tym większe szanse na przywrócenie zwierzęciu pełnej zdolności. Dlatego nie zwlekaj z wizytą u specjalisty!

źródła:

Fossum T.W.: Chirurgia małych zwierząt. Tom 3, Elsevier Urban & Partner, Wrocław, 2010.

Millis D.L., Levine D., Taylor R.A.: Rehabilitacja psów, wyd. 1, Elsevier Urban and Partner Wrocław, 2007

Adamiak Z.: Ortopedia i traumatologia stawów kończyn i układu ścięgnowo-mięśniowego psów i kotów. Galaktyka, Łódź, 2007.