Mocznica u kota lub psa

Prawidłowo funkcjonujące nerki są kluczowe dla utrzymania zdrowia przez pupila. Odpowiadają one za odprowadzanie z organizmu szkodliwych produktów przemiany materii i pomagają utrzymać właściwą homeostazę. Jednak w wyniku różnych nieprawidłowości mogą zacząć chorować. Jedną z bardziej podstępnych i cichych chorób jest mocznica. Dowiedz się o niej więcej. 

Mocznica u kota lub psa – co ją powoduje?

Mocznica jest zespołem zmian klinicznych i laboratoryjnych, które występują na skutek upośledzenia funkcjonowania narządów u domowych pupili. Występuje jako to ostatnie stadium nieleczonej niewydolności nerek u kota lub psa. Do jej rozwoju mogą doprowadzić:

• otyłość,
• niewłaściwa dieta,
• cukrzyca,
• infekcje bakteryjne i wirusowe, jak np. przewlekłe zapalenie gardła,
• podawanie silnych leków, np. podczas leczenia nowotworu,
• zatrucia pokarmowe, 
• choroby pasożytnicze,
• nadciśnienie krwi,
• choroby serca i krwi.

Warto pamiętać, że ryzyko rozwoju niewydolności nerek, a w związku z tym mocznicy, wzrasta wraz z wiekiem. Może wystąpić u zwierzęcia każdej rasy, jednak szczególnie narażone są na nią psy takie jak Alaskan Malamut, Lhasa Apso, Cocker Spaniel, Doberman, Beagle, Golden Retriver czy Shih Tzu oraz koty takich ras jak Angora lub Pers. 

Objawy mocznicy u kota lub psa – jakie występują najczęściej?

Symptomy rozwijającej się mocznicy różnią się w zależności od gatunku zwierzęcia. U psów najczęściej występują takie objawy jak:

• zaburzenia homeostazy, które prowadzą do krwawienia z błon śluzowych żołądka, wymiotów z krwią i smolistych stolców,
• wzrost tendencji do krwawień w wyniku zaburzeń funkcji płytek krwi,
• spadek nastroju i apetytu,
• gwałtowne obniżenie się ilości wydalanego moczu,
• zapach mocznika w pysku pupila.

Z kolei u kota mogą pojawić się takie symptomy jak:

• zaburzenia równowagi wodno-elektrolitowej oraz biochemicznej, czyli np. poliuria i/lub polidypsja, odwodnienie, wysoki poziom fosforu, czyli hiperfosfatemia, kwasica metaboliczna, spadek lub wzrost poziomu potasu, niedobór lub nadmiar witaminy D3;
• objawy żołądkowo-jelitowe, takie jak wymioty, biegunka czy brak apetytu,
• brzydki zapach z pyska i owrzodzenia w jamie ustnej,
• zaburzenia hematologiczne, takie jak np. anemia,
• nieprawidłowości endokrynologiczne i metaboliczne, np. wtórna nadczynność przytarczyc,
• zaburzenia krążenia i oddechowe, np. nadciśnienie tętnicze lub udar,
• objawy neurologiczne, takie jak drgawki, jęczenie,
• nieprzyjemny zapach z pyszczka, świąd i ból.

Co istotne – mocznica u domowych pupili często rozwija się niezauważalnie, a jej objawy są widoczne dopiero pod koniec życia. Wówczas może być za późno na ratunek. Dlatego tak istotne są regularne badania. 

Leczenie mocznicy u kota lub psa – jak przebiega?

Pierwszy krok w leczeniu mocznicy u domowego pupila to przeprowadzenie dokładnego wywiadu odnośnie do podawanej karmy, leków czy trybu życia zwierzęcia. Na tej podstawie można ustalić prawdopodobne przyczyny dolegliwości. Następnie wykonuje się badanie krwi z morfologią i biochemią oraz badanie moczu. Dzięki temu można wykluczyć inne choroby, np. takie jak borelioza czy babeszjoza. 

Następnie może być konieczne wykonanie badania ultrasonograficznego oraz RTG, podczas którego ocenia się, skalę uszkodzeń wewnętrznych narządów i sprawdza, czy niewydolność moczu jest przewlekła, czy też ostra. Dopiero po postawieniu diagnozy weterynarz zleca zazwyczaj nawadnianie organizmu i stale kontroluje pracę jego nerek.

Mocznica u kota lub psa nie daje zbyt dobrych rokowań. Jednak warto podjąć walkę, nawet po to, żeby ulżyć zwierzęciu w cierpieniu.

Źródła: 

Jonatan Elliott i Gregory F. Grauer, Nefrologia i urologia psów i kotów, wydania Roman Lechowski

Dennis J. Chew, Stephen P. DiBartola, Interpretation of canine and feline urinalysis

Kellum JA. Acute kidney injury. Crit Care Med 2008