Szamponoterapia w walce ze schorzeniami dermatologicznymi u psów i kotów

Szamponoterapia to jedna z powszechniejszych metod wspierających leczenie dermatologiczne u psów i kotów. Odpowiednio przeprowadzona łagodzi objawy, przynosząc zwierzakowi ulgę. Pomaga również podtrzymywać efekty leczenia. Odpowiedzialność za jej powodzenie leży jednak nie tylko po stronie doboru odpowiedniego preparatu do kąpieli leczniczych. Zależy również od właściwej techniki ich przeprowadzania. Dowiedz się więcej o szamponoterapii w schorzeniach dermatologicznych!

Na czym polega szamponoterapia i kiedy się ją stosuje?

Szamponoterapia to metoda lecznicza polegająca na stosowaniu kąpieli z użyciem odpowiednich preparatów, zgodnie z zaleceniami lekarza weterynarii. Szampony lecznicze dla psów i kotów mogą zawierać substancje wspomagające ograniczenie rozwoju bakterii, drożdżaków czy pasożytów, a także wspierające gojenie się ran, redukcję nadmiernego rogowacenia oraz wysuszania skóry. Dlatego są polecane w rozmaitych schorzeniach dermatologicznych – zarówno tych o ostrym przebiegu, jak i przewlekłych. Ponadto często redukują świąd i dyskomfort związany z daną chorobą.

Szamponoterapię zaleca się m.in. w atopii, ponieważ pomaga usuwać czynniki alergiczne ze skóry, a jednocześnie nawilżać ją i natłuszczać. Jest również niezwykle pomocna w infekcjach bakteryjnych i drożdżakowych, szczególnie ropnych zakażeń skóry, a także łojotoku. Niekiedy bywa jedyną formą terapii, jednak częściej jest łączona z innymi metodami.

Preparat do szamponoterapii – jak wybrać?

W zależności od przeznaczenia preparat używany do kąpieli leczniczych musi mieć odpowiedni skład. Główne składniki aktywne w szamponach to:

• chloroheksydyna, nadtlenek benzoilu i mleczan etylu – działające przeciwbakteryjnie,
• ketokonazol, mikonazol, chloroheksydyna i dziegieć – działające przeciwdrożdżakowo,
• siarka, dwusiarczek selenu – działające przeciwłojotokowo,
• nadtlenek benzoilu – w łojotoku tłustym,
• kwas salicylowy, dziegieć, substancje nawilżające skórę – w łojotoku suchym,
• wyciąg koloidalny z owsa, hydrolizowane białka pszenicy, kwas mlekowy, kwasy tłuszczowe, oleje roślinne, witamina E, mocznik, gliceryna, alantoina, pantenol, aloes i mentol – w alergiach i atopowym zapaleniu skóry.

Zwykle stosuje się kombinację składników typowo leczniczych (np. ograniczających rozwój patogenów) oraz łagodzących, nawilżających, regulujących czy uśmierzających ból.

Co jednak niezwykle ważne, szamponoterapii nie przeprowadza się na własną rękę. Wyboru preparatu do kąpieli leczniczej powinno się dokonywać zawsze w porozumieniu z lekarzem weterynarii. Zaleci on środek nie tylko o odpowiednim składzie, ale również o właściwym stężeniu substancji czynnych i poinstruuje, jak go używać.

Szamponoterapia – jak powinna wyglądać kąpiel lecznicza?

W szamponoterapii bardzo duże znaczenie mają starania opiekuna zwierzaka. Kąpiele lecznicze muszą być bowiem przeprowadzane regularnie i w odpowiedni sposób. Woda nie powinna być gorąca – może być nieco cieplejsza niż temperatura ciała zwierzęcia lub letnia. Kąpiel powinna się odbywać według następujących etapów:

1. zmoczenie skóry i sierści wodą;
2. pierwsze nałożenie szamponu w celu zmycia zanieczyszczeń, martwych włosów i naskórka; szampon należy rozcieńczyć wodą w stosunku 1:2 i nakładać zgodnie z kierunkiem wzrostu włosa (nigdy „pod włos”);
3. spłukanie;
4. drugie nałożenie szamponu – faktyczne działanie lecznicze; szampon należy spienić i wmasować, a następnie pozostawić na ok. 10 minut;
5. dokładne spłukanie wodą;
6. suszenie – poprzez przykładanie ręcznika, bez intensywnego pocierania; po wstępnym osuszeniu pupil powinien doschnąć w temperaturze pokojowej (lub w lecie na dworze).

Częstotliwość kąpieli oraz czas trwania terapii zawsze są ustalane indywidualnie, jednak należy się spodziewać, że w większości schorzeń konieczne jest ich przeprowadzanie co 7 – 10 dni przez kilka tygodni. Następnie często zaleca się działanie podtrzymujące, na przykład co trzy tygodnie. Tylko dokładne stosowanie się do zaleceń weterynarza pomoże uporać się z problemem i zapobiegnie jego nawrotom.

Źródła:

1. Carlotti D.N.: The art of shampoos in veterinary dermatology: treatment and prevention strategies. Symposium on Skin Biology and Innovations in Dermatology, Juan Les Pins, 22, 2003.
2. 6. Mueller R.S., Bergvall K., Bensignor E., Bond R.: A review of topical therapy for skin infections with bacteria and yeast. Vet. Dermatol., 23, 330-362, 2012.