Zapadalność tchawicy u psa – problem ras małych

Zapadanie tchawicy u psów polega na zwężeniu się światła tchawicy, a co za tym idzie - zaburzenia przepływu powietrza i ograniczeniu jego dopływu do płuc. Poniższa grafika przedstawia tchawicę w przekroju poprzecznym oraz stopnie jej zapadu - im większy zapad, tym gorszy przepływ powietrza przez tchawicę.

Oprócz małych ras, takich jak yorkshire terrier, biewer terrier, chihuahua, do zapadalności tchawicy predysponowane są też szpice miniaturowe, jamniki, a czasem nawet psy dużych ras jak np. labradory, czy boksery. 

Źródło ilustracji: https://www.scirp.org/journal/paperinformation.aspx?paperid=107901

Dlaczego tchawica się zapada?

Istnieje wiele możliwych przyczyn zapadalności tchawicy, najczęstszymi przyczynami są zaburzenia wrodzone, zwyrodnienia chrząstek tchawiczych i wady genetyczne zaburzające tworzenie chrząstek, ale do przyczyn zaliczają się również przewlekłe choroby płuc i/lub oskrzeli, urazy, wdychanie substancji drażniących oraz przyczyny jatrogenne (np. nieprawidłowa intubacja).

Jakie są objawy zapadalności tchawicy?

• świszczący oddech,
• chrapanie,
• duszności,
• ataki kaszlu po intensywnym wysiłku lub przy silnej ekscytacji,
• nawracające infekcje górnych dróg oddechowych,
• odruchy wymiotne,
• nietolerancja wysiłku,
• brak chęci do zabawy i aktywności fizycznej,

Jak diagnozujemy zapadalność oraz co możemy zrobić, gdy usłyszymy taką diagnozę?

Potwierdzenie wystąpienia choroby stawia się na podstawie diagnostyki endoskopowej układu oddechowego. W niektórych przypadkach diagnozę można postawić na podstawie zdjęcia RTG, ale występującą zapadalność tchawicy, nawet w stopniu ciężkim, uwidacznia się na zdjęciu tylko w 60% przypadków.

Endoskopia jest czulszym badaniem, a poza stopniem zapadu tchawicy można ocenić również stan błony śluzowej, przekrwienie tkanek, wygląd krtani oraz wiele innych, równie istotnych kwestii, które mogą mieć wpływ na rodzaj dalszego postępowania. W naszej lecznicy przeprowadzamy takie badania zgodnie ze skierowaniem od lekarza prowadzącego.

W zależności od stopnia zapadu oraz objawów ogólnych lekarz prowadzący ustala rodzaj leczenia, omawia jego plan i w razie potrzeby ustala kontrolne wizyty lub badania endoskopowe. Trzeba być świadomym tego, że zapadu tchawicy nie da się wyleczyć, jest to choroba do końca życia i działania, które podejmujemy mają na celu zmniejszenie objawów oraz spowolnienie postępu choroby.

Często do terapii używamy leków wziewnych, dlatego niezbędne może okazać się zakupienie lub wypożyczenie inhalatora oraz nauczenie zwierzaka, aby przez kilkanaście sekund został bez ruchu i wdychał lek przez inhalator.

Opiekun zwierzęcia z zapadem tchawicy będzie poproszony o unikanie wysiłku pieska w gorące i upalne dni, miejsc zadymionych, dymu papierosowego, możliwych alergenów wziewnych, zmiany obroży na szelki etc. Jeśli zwierzak jest otyły zalecone zostanie konieczne odchudzenie pupila. W przypadku, gdy choroba ma charakter ciężki może okazać się konieczne przeprowadzenie zabiegu stentowania zewnątrz- lub wewnątrz tchawicznego.