Zwichnięta łapa u kota – co robić?

Z pewnością znasz to powiedzenie "spadać jak kot na cztery łapy". Wbrew pozorom nawet te niezwykle zwinne zwierzęta doznają różnych urazów. Wystarczy upadek z niewielkiej odległości, np. z szafki lub okna, aby pupil zaczął kuleć i wyraźnie oszczędzać łapę. Najczęstszą przyczyną takiego zachowania jest zwichnięcie kończyny. Dowiedz się, jak należy postępować w takiej sytuacji.

Zwichnięta łapa u kota to uraz, który wymaga interwencji weterynarza-ortopedy. Specjalista nie tylko oceni stan kości i stawów, ale również zleci odpowiednie badania, jak np. RTG lub rehabilitację, oraz wdroży właściwe leczenie, które ułatwi pupilowi szybki powrót do zdrowia.

Jakie są objawy zwichniętej łapy u kota?

Zwichnięcie to przemieszczenie się kości względem pierwotnej pozycji, bez naruszania jej struktury. Często towarzyszy temu zerwanie więzadeł, uszkodzenie torebki stawowej, ścięgien mięśni czy naczyń krwionośnych. Najbardziej charakterystyczne objawy zwichniętej łapy to:

• kulawizna – zwierzę wyraźnie oszczędza kończynę i nie używa jej podczas chodzenia,
• nienaturalna pozycja łapy podczas chodzenia lub siedzenia,
• obrzęk kończyny,
• asymetria konturów stawu.

Koty są mistrzami w ukrywaniu dolegliwości i bardzo rzadko skarżą się na ból. Zwichnięcie możesz rozpoznać przez dziwne zachowanie pupila, takie jak np. uciekanie przy próbie dotknięcia zwichniętego miejsca, unikanie pieszczot, a także brak apetytu czy niechęć do zabawy. 

Jakie są najczęstsze przyczyny zwichnięcia kończyn u kota?

Zwichnięta łapa u kota to często efekt nieprawidłowego lub nieostrożnego obchodzenia się ze zwierzęciem. Do urazu może dojść, np. podczas zabawy przez ciągnięcie pupila za kończynę lub podnoszenie go za przednie łapy. Kolejną częstą przyczyną jest nagłe szarpnięcie kota i przytrzymanie go, kiedy zwierzę chce się uwolnić. Zdarza się, że do zwichnięcia dochodzi na skutek choroby, podczas której tkanka stawowa lub kość ulegają degradacji. 

Każdy kot, bez względu na rasę czy wiek, jest narażony na zwichnięcia. Jednak najbardziej predysponowanymi rasami są persy i maine coony. 

Jak przebiega diagnostyka zwichniętej łapy u kota?

Jeśli podejrzewasz, że Twój pupil doznał urazu łapy, niezwłocznie zgłoś się do lekarza. Zastanów się także, w jaki sposób mogło dojść do zwichnięcia. Pomoże to w ustaleniu skali urazu. Pamiętaj, żeby nie naciągać kończyny ani nie podawać kotu jakichkolwiek leków dla ludzi. Samowolne działanie może przyczynić się do pogorszenia stanu zdrowia zwierzęcia.

Weterynarz-ortopeda najpierw przeprowadza wizualną ocenę stanu łapy i ustala, czy na pewno doszło do zwichnięcia lub np. złamania. Następnie palpacyjnie sprawdza umieszczenie kończyny w stawie. W tym celu specjalista umieszcza kciuki obu dłoni na krętaczach kości udowej. Jeśli będą położone asymetrycznie, to oznacza (ale nie musi!), że zwierzę ma zwichniętą kończynę. 

Najbardziej rzetelne i często niezbędne do prawidłowej diagnozy zwichnięcia łapy u kota, jest badanie RTG. Obraz uzyskany w trakcie prześwietlenia pomaga ustalić zakres urazu oraz dokładne miejsce jego występowania. Przed badaniem RTG weterynarz podaje zwierzęciu leki uspokajające lub znieczulające. Dzięki temu łatwiej jest ułożyć zwierzę w pozycji bocznej i brzuchowo-grzbietowej i uzyskać bardzo dokładny obraz. Następnie specjalista na podstawie zdjęcia ocenia stopień zaawansowania urazu i zleca leczenie:

• zachowawcze przez stosowanie środków rozluźniających,
• operacyjne, czyli usunięcie uszkodzonych elementów kości i wiązadeł. 

Po wszystkim łapa jest unieruchamiana, np. przez założenie bandaża elastycznego. Powrót do zdrowia trwa zazwyczaj około miesiąc.

Nie lekceważ jakichkolwiek urazów kończyn. Brak reakcji w przypadku zwichnięcia może prowadzić do trwałego kalectwa lub konieczności operacji łapy. Warto o tym pamiętać.

Źródła:

Bockstahler B., Levine D., Millis D.: Fizjoterapia psów i kotów. Wydaw. Galaktyka, Łodź 2016

Adamiak Z.: Ortopedia i traumatologia stawów kończyn i układu ścięgnowo-mięśniowego psów i kotów. Galaktyka, Łódź, 2007.

Tradaj J.: Nowoczesna sonoterapia. „Rehabilitacja w Praktyce”, 2006, 2

Zobacz też: Zerwanie więzadła – jak wygląda leczenie i rehabilitacja?