Jak przygotować psa i kota do USG jamy brzusznej

Badanie ultrasonograficzne jest bardzo popularną formą diagnostyki zarówno u ludzi, jak i u zwierząt. Obecnie każdy nowoczesny gabinet weterynaryjny jest wyposażony w aparat do USG i przeprowadza tego typu procedury. Jedną z najpopularniejszych jest badanie jamy brzusznej. Jest ono nieinwazyjne, ale wymaga odpowiedniego przygotowania. Dowiedz się, o czym pamiętać przed wizytą psa lub kota, na której będzie przeprowadzane USG.

USG jamy brzusznej – kiedy się je przeprowadza?

Ultrasonograf pozwala na uzyskanie obrazu narządów wewnętrznych w czasie rzeczywistym. Nadaje się do przeprowadzania badań w różnych obszarach ciała, jednak najczęściej przeprowadza się USG jamy brzusznej. To nieinwazyjne badanie jest niezwykle przydatne w diagnostyce i profilaktyce. Przesyłane przez aparat fale w żaden sposób nie wpływają na organizm, a cała procedura jest bezbolesna – choć oczywiście trudno uniknąć stresu zwierzęcia, jak przy każdej wizycie u weterynarza.

Najczęściej USG jamy brzusznej przeprowadza się u samic w ciąży (lub z jej podejrzeniem). Procedura ta pozwala na potwierdzenie ciąży, sprawdzenie liczebności miotu i monitorowanie rozwoju płodów. To jednak nie jedyna taka sytuacja. USG jamy brzusznej jest też wskazane w przypadku podejrzenia schorzeń w obrębie narządów wewnętrznych, których nie da się potwierdzić z użyciem innych nieinwazyjnych metod. Aparat ultrasonograficzny pozwala lekarzowi weterynarii zaobserwować takie zmiany jak:

• powiększenie lub zmniejszenie narządu, 
• występowanie zmian rozrostowych, 
• obecność płynu w jamie brzusznej czy klatce piersiowej, 

Umożliwia dość szczegółowe przyjrzenie się strukturom nerek, wątroby, prostaty czy pęcherza moczowego. Dlatego wskazań do badania ultrasonograficznego może być naprawdę wiele.

Badanie USG jamy brzusznej – tylko na czczo!

 Aby USG jamy brzusznej dało miarodajne wyniki, konieczne jest odpowiednie przygotowanie pupila do badania. Co to oznacza? Przede wszystkim obowiązkową głodówkę. Co najmniej na 8 godzin przed badaniem należy odmówić psu lub kotu wszelkich posiłków. Jeśli to możliwe, należy nie karmić zwierzaka nawet przez 12 godzin przed badaniem. Jelita wypełnione treścią znacząco utrudniają bowiem uzyskanie przejrzystego obrazu, a więc prawidłowe przeprowadzenie badania. Problemem bywają też gazy. Dlatego niekiedy zaleca się podanie delikatnych leków zapobiegających powstawaniu wzdęć. Nigdy jednak nie należy ich używać na własną rękę! Jeśli zaistnieje taka potrzeba, weterynarz poinformuje Cię dokładnie, co i w jakich dawkach podać psu lub kotu.

Badanie pęcherza moczowego lub prostaty

Jeśli celem USG jest obrazowanie stanu pęcherza moczowego, nie może on być pusty podczas badania. Wówczas bowiem jest bardzo słabo widoczny na ekranie aparatu do ultrasonografii. Podobnie jest w przypadku konieczności obejrzenia przez lekarza prostaty Twojego pupila. Dlatego należy się postarać, by przynajmniej przez trzy godziny przed badaniem pies lub kot powstrzymał się od oddawania moczu.

W przypadku kota niewychodzącego i korzystającego z kuwety zazwyczaj wystarczy ją schować. Nauczonego czystości pupila wystarczająco zniechęci to do udania się za potrzebą. Jeśli kot wychodzi na dwór, trzeba zabronić mu spacerów. 

Psu również trzeba odmówić przechadzek na co najmniej 3 godziny przed badaniem. Do kliniki można go natomiast zawieźć samochodem lub zanieść na rękach, tak aby nie miał możliwości załatwienia swoich potrzeb fizjologicznych.

Badanie USG psa i kota – co jeszcze warto wiedzieć?

Należy wiedzieć, że przeprowadzenia USG u psa lub kota zazwyczaj wymaga zgolenia sierści w miejscu badania. Nie trzeba jednak samodzielnie przygotowywać pupila – skóra zostanie oczyszczona w gabinecie. Badanie jest oczywiście całkowicie bezbolesne, ale już sama wizyta u weterynarza zwykle wywołuje u zwierzęcia stres. Warto zadbać o dobre samopoczucie i spokój pupila, nie przenosząc na niego własnych negatywnych emocji. Samo badanie USG jamy brzusznej wymaga położenia kota lub psa na boku albo na plecach, co często wymaga współpracy nawet kilku osób przy przytrzymaniu go. W niektórych przypadkach można podać zwierzęciu narkozę, ale powinno to być ostatecznością.

Źródła:

1. Kremem H, Dobriński W.: Diagnostyka ultrasonograficzna. Wydawnictwo Medycyna Praktyczna Kraków 2000
2. Akajewski A.: Anatomia zwierząt domowych, tom 2, Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne. Warszawa 1997